ΑΡΘΡΑ
Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη … σύνταξη
Της Κοραλίας Τιμοθέου*
Ο Μεξικάνος με το σομπρέρο στο κεφάλι ξαπλώνει φαρδύς πλατύς μέσα στην αραγμένη του ψαρόβαρκα και απολαμβάνει τη σιέστα του κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο. Η βάρκα λικνίζεται ελαφρά και τον νανουρίζει.
Ο τουρίστας επιχειρηματίας περπατά στην προκυμαία. Στον καρπό του το smartwatch. Στην τσέπη το smartphone. Στο δεξί χέρι το tablet. Στον αριστερό ώμο η τσάντα με το laptop. Έχει έρθει για τις ετήσιες πενθήμερες του διακοπές. Σταματά μπροστά στη βάρκα. Στέκεται και ατενίζει τη θάλασσα. Το τοπίο μαγευτικό. Ένας επίγειος παράδεισος.
Κάποια στιγμή ο μισοκοιμισμένος Μεξικάνος αναδεύεται:
«Κύριος! Μου κρύβεις τον ήλιο!»
«Ω! Συγνώμη! Δεν σας πρόσεξα». Κάνει 2-3 βήματα πέρα. Επιστρέφει.
«Να ρωτήσω κάτι;»
«Με ξύπνησες που με ξύπνησες. Ρώτα!» Ανοίγει το ένα μάτι ο Μεξικάνος.
«Γιατί ένας νέος σαν κι εσένα, υγιής, δυνατός, με όλη τη ζωή μπροστά του, περνά το χρόνο του αργόσχολος, χωρίς να κάνει τίποτα ουσιαστικό, χαμένος μέσα σε μια τόση δα βάρκα, σε ένα χωριό στην άκρη του κόσμου, ξεχασμένος από όλα κι από όλους ενώ υπάρχουν τόσα που μπορεί να κάνει;»
«Μα δεν είμαι αργόσχολος! Είμαι ψαράς». Διαμαρτύρεται ο Μεξικάνος. «Σήμερα ψάρεψα, καθάρισα, πούλησα. Τώρα ξεκουράζομαι. Αύριο πάλι».
«Σύμφωνοι! Έχεις όμως τόσο ελεύθερο χρόνο! Αντί να τον σπαταλάς έτσι θα μπορούσες να κάνεις ακόμα παραπάνω».
«Δηλαδή;» ρωτά με ενδιαφέρον ο Μεξικάνος.
«Πόσα κερδίζεις κάθε μέρα από το ψάρεμα;»
Ο Μεξικάνος δίνει ένα νούμερο.
«Αν δούλευες τις τριπλάσιες ώρες ας πούμε, που μπορείς, θα κέρδιζες τα τριπλάσια».
«Για να τα κάνω τι;»
Ο τουρίστας, ως καλός επιχειρηματίας, βγάζει από τη τσέπη το κινητό και αρχίζει τους υπολογισμούς.
«Μέσα σε 5 χρόνια θα μπορούσες να αγοράσεις μια πιο μεγάλη βάρκα, καλύτερα δίχτυα και να προσλάβεις βοηθό. Με τον τρόπο αυτό θα έβγαζες οκταπλάσια από όσα σήμερα».
Ο Μεξικάνος προσπαθεί να ακολουθήσει το συλλογισμό του.
«Σε δέκα χρόνια από τώρα θα είχες ολόκληρο στόλο και σε άλλα πέντε ιδιόκτητο κατάστημα στην πόλη για την ψαριά σου. Θα μπορούσες επίσης να πουλάς όστρακα, σφουγγάρια, κοράλλια. Να έχεις φορτηγά ψυγεία που θα μεταφέρουν τα προϊόντα σου στην πρωτεύουσα. Θα μπορούσες να κάνεις εξαγωγές, να φτιάχνεις κονσέρβες και προϊόντα μακράς διαρκείας. Να διοργανώνεις ημερήσιες εκδρομές για τους τουρίστες στη θάλασσα».
Ο Μεξικάνος συνεπαρμένος τον κοιτά με το στόμα ορθάνοιχτο!
«Και μετά;» Θέλει να μάθει κι άλλα!
«Θα έστηνες μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Πολυώροφα γραφεία, γραμματειακό προσωπικό, λογιστές και δικηγόρους που θα σου φτιάξουν μια περιουσία. Θα μπορούσες να μπεις στο χρηματιστήριο, οι μετοχές σου θα εκτοξεύονταν στα ύψη. Θα γινόσουν εκατομμυριούχος!» Ο επιχειρηματίας έχει αληθινά συγκινηθεί από το όραμά του.
Ο Μεξικάνος είναι καταγοητευμένος.
«Και μετά;»
«Ε τότε πια φίλε μου, θα έχεις την πολυτέλεια να τα πουλήσεις όλα, να αγοράσεις ένα εξοχικό στη θάλασσα, μια βάρκα ίσως, να βγεις στη σύνταξη και να απολαύσεις τη ζωή».
Ο Μεξικάνος το σκέφτεται λίγο. Χαμηλώνει το γείσο του σομπρέρο και ξαναπέφτει για ύπνο.
Ποια είναι η συνταγή της επιτυχημένης ζωής;
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τον ίδιο απώτερο στόχο: να είμαστε ευτυχισμένοι. Υπό αυτή την έννοια είμαστε όλοι ίδιοι.
Από την άλλη, με βάση τις συγκεκριμένες προτιμήσεις μας, χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες: εγώ (ο καθένας) και όλοι οι άλλοι. Κάτι που μπορεί να δουλεύει για εμένα μπορεί να φαίνεται αστείο ή εξωφρενικό για κάποιον άλλο. Κάποιοι θριαμβεύουν στον κόσμο των επιχειρήσεων, τους συνεπαίρνουν οι γρήγοροι ρυθμοί, το επιχειρησιακό περιβάλλον, το ρίσκο, η ίντριγκα. Άλλοι θέλουν το κεφάλι τους ήσυχο και μια βάρκα να τους λικνίζει κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού. Σε κάποιους αρέσει η σταθερότητα, η βεβαιότητα και η ασφάλεια της ρουτίνας. Άλλους τους σκοτώνει. Κάποιους τους συνεπαίρνουν οι κάμερες και άλλοι προτιμούν να εργάζονται πίσω από αυτές. Κάποιοι θέλουν να μιλούν, ενώ σε άλλους αρέσει περισσότερο να ακούνε. Και πολύ πιθανό να περάσει κάποιος στη ζωή του, αρκετές φορές, από διάφορες (ή και πολλές) φάσεις.
Μια συμβουλή που έχει - ίσως - κάποιες πιθανότητες επιτυχίας, είναι αυτή της γιαγιάς μου, μπροστά στη βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου:
- Διάλεξε το γλυκό που θέλεις - ή που πιστεύεις ότι θέλεις.
- Αν δεν σου αρέσει, φτύσε το. Διακριτικά! Λάτρης του savoir vivre η γιαγιά.
- Αν σου αρέσει, γεύσου το αργά. Απόλαυσέ το.
- Αν το βαρεθείς, άσε το. Όμορφα. Ευγενικά. Κάποτε υπήρξε σημαντικό για σένα.