Χορεύοντας με τους λύκους
…και τη φύση

Της Κοραλίας Τιμοθέου*

Η φύση είναι βάλσαμο για την ανθρώπινη ψυχή. Βαθιά μέσα μας λαχταρούμε την αρμονία της γι’ αυτό καταφεύγουμε σ’ αυτήν. Μας βοηθά να σκεφτούμε, να ηρεμήσουμε, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Άνθρωπος και φύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Μας συνδέει μια κοινή πορεία χιλιάδων χρόνων.

Η φύση ωστόσο είναι πολύ παλιότερη από τον άνθρωπο. Ήταν εδώ πριν από εμάς. Είναι πιο έμπειρη και μακράν σοφότερη από το είδος μας. Γι’ αυτό δικαιούται να μας διδάξει. Φτάνει  να ησυχάσουμε και να την αφουγκραστούμε. Να έχουμε την ηρεμία και την υπομονή να την παρατηρήσουμε.

Στη φύση βιώνουμε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια επιτυχίας. Περιβαλλόμαστε από νικητές νιώθοντας ταυτόχρονα μικροί και ευάλωτοι αλλά όχι ασήμαντοι. Είναι από αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα που προκύπτει η έννοια του δέους. Η άγρια φύση μας γοητεύει και μας μαγνητίζει. Μας αναγκάζει να ζήσουμε, έστω και για λίγο, στον παρόν. 

Φύση: μια υπομονετική σοσιαλίστρια

Το σχέδιο της φύσης είναι να φροντίζει για μακροπρόθεσμη σταθερότητα ενώ βραχυπρόθεσμα τα οικοσυστήματα μπορεί να είναι εξαιρετικά μεταβαλλόμενα. Ένας χρόνος έχει τέσσερεις εποχές κι αν δεν κάνουν όλες τον κύκλο τους, τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί. Τίποτα δεν συμπεραίνεται.

Η φύση μας υπενθυμίζει ότι τα πάντα είναι κυκλικά:

• ο κύκλος της ζωής
• οι εποχές του χρόνου
• το σχήμα της γης και της σελήνης
• η κίνηση των πλανητών
• οι δύο ενωμένοι κύκλοι - το άπειρο.

Η φύση δεν ενδιαφέρεται αν εμείς βιαζόμαστε.
Έχει το δικό της ρυθμό.
Ό,τι και να συμβεί, η ζωή συνεχίζεται στο μεγαλείο της απλότητας.

Διαίσθηση: μια αόρατη δύναμη

Τα ζώα δεν βλέπουν σ’ εμάς την εικόνα που θέλουμε να προβάλουμε αλλά αυτό που πραγματικά είμαστε. Ανιχνεύουν την επιθετικότητα, το φόβο, την ανασφάλεια, την ηρεμία, την αυτοπεποίθηση, την ειλικρίνειά μας. Είμαστε διάφανοι και άρα ευάλωτοι. Είναι αδύνατο να τα ξεγελάσουμε με ένα προσποιητό χαμόγελο ή κούφια λόγια.

Τα κατοικίδιά μας, για παράδειγμα, συναισθάνονται τον πόνο, την αγωνία, τη χαρά, τον ενθουσιασμό μας ίσως προτού καν τα συνειδητοποιήσουμε εμείς. Άλλοτε είναι σε θέση να ανιχνεύσουν το συναισθηματικό φορτίο του δίποδου φίλου τους από τεράστιες αποστάσεις. Αυτή είναι η διαίσθηση – η έκτη αίσθηση, που υποστηρίζεται από τις υπόλοιπες και που είναι αλάνθαστη. Κι εμείς διαθέτουμε διαίσθηση. Δεν έχουμε απολέσει την ικανότητα χρήσης της κι ας έχουμε πάψει να την αναγνωρίζουμε και να την αξιοποιούμε συνειδητά. Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να την ανασύρουμε από το υποσυνείδητό μας και να την ενεργοποιήσουμε. Χρειάζεται πρόθεση, εξάσκηση και εμπιστοσύνη στα έμφυτα μας ένστικτα.

Φόβος: η επιδημία της εποχής μας.

Φοβόμαστε τον εχθρό, τον ξένο, τον θάνατο – το άγνωστο.
Φοβόμαστε τον φίλο, τον γείτονα, τον εαυτό μας – την εξοικείωση.
Φοβόμαστε την εξουσία, την αγάπη, τη φύση – όλα όσα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από εμάς.
Ο φόβος είναι μεταδοτικός.
Τα κακά νέα μεταδίδονται ταχύτατα. Μεγαλοποιούνται, δραματοποιούνται, προσωποποιούνται. Προσφέρουν άλλοθι στη γκρίνια, τη μιζέρια, την παραίτηση, την παράλυση.

Οι λύκοι είναι σοφότεροι από εμάς.

Γι’ αυτούς ο φόβος είναι πρακτικός και χρήσιμος γιατί η ύπαρξη του αξιοποιείται ενστικτωδώς για να τους προφυλάξει από κάποιο άμεσο κίνδυνο. Ή για να ενεργοποιήσει ένα μηχανισμό προγραμματισμού, προετοιμασίας και εφαρμογής ενός πλάνου δράσης.
Οι λύκοι δεν γκρινιάζουν με τις ώρες στις καφετερίες. Δεν θέλουν να έχουν άποψη για τα πάντα. Δεν φοβούνται να αποτύχουν μια και δύο και τρεις φορές.
Αντιλαμβάνονται τη γοητεία αλλά και την αναγκαιότητα του να μαθαίνεις διαρκώς κάτι καινούριο και γνωρίζουν πως για να μάθεις, αναπόφευκτα θα υπάρξουν περιπτώσεις που θα αποτύχεις. Πώς αλλιώς;

Οι λύκοι είναι αισιόδοξα πλάσματα

Έχουν επίγνωση της δύναμης και της αδυναμίας τους.
Δεν τα βάζουν κάτω.
Δεν απογοητεύονται.
Δεν εκνευρίζονται.
Δεν φοβούνται να χάσουν μια μάχη προκειμένου να κερδίσουν τον πόλεμο.
Δεν αλλάζουν προπονητή με την πρώτη ήττα της ομάδας.
Οι λύκοι είναι καλοί πολίτες – όχι πολιτικοί.
Δεν αλληλοκατηγορούνται.
Δεν αναλώνονται στην επίρριψη ευθυνών.
Μαθαίνουν από τα λάθη τους και ξαναεπιχειρούν.
Τους λείπει ένα βασικό ανθρώπινο στοιχείο: ο εγωισμός.

Η φύση, τα ζώα, οι λύκοι αξίζουν το σεβασμό μας γιατί κινούνται τέλεια σ’ ένα κόσμο πολύ αρχαιότερο και ωριμότερο από το δικό μας.

Την επόμενη φορά που θα προκύψει ένα ζήτημα, ένα δίλημμα, μια κρίση, ας αναρωτηθούμε:

Τι θα έκαναν οι λύκοι;

* www.koraliatimotheou.com, Η σοφία των λύκων,  Έλι Ράντινγκερ.

Επισκεφθείτε το ελληνικό καταφύγιο του λύκου και της αρκούδας στο Νυμφαίο www.arcturos.gr