Το πάρτι

Της Κοραλίας Τιμοθέου

Η παρούσα ζωή είναι ένα μεγάλο πάρτι.

Έχει αρχή και τέλος, αφού ερχόμαστε με τη γέννηση και φεύγουμε με το θάνατο.

Είμαστε καλεσμένοι.  Ο πλανήτης Γη - και όχι μόνο - μας φιλοξενεί προσωρινά.  Κάποιοι στα πάρτι «τα σπάνε» ενώ άλλοι έχουν την αβρότητα να σέβονται το χώρο του οικοδεσπότη.  Κάποιοι μάλιστα προσφέρονται να πλύνουν τα πιάτα και να συμμαζέψουν, βοηθώντας στην αειφορία του περιβάλλοντα χώρου, ώστε αυτός να μπορέσει να συνεχίσει να φιλοξενεί κι άλλα πάρτι, κι άλλους καλεσμένους, όσο περισσότερο γίνεται.

Στόχος του κάθε πάρτι: να περάσουμε καλά.  Το «καλά» βέβαια είναι υποκειμενικό για τον καθένα.  Άλλοι θα ακούσουν μουσική, άλλοι θα συζητήσουν, άλλοι θα χορέψουν.  Όλοι όμως ξέρουμε ότι αν πιούμε πολύ, αν φάμε πολύ, αν καπνίσουμε πολύ, αν κάνουμε καταχρήσεις, προς το τέλος του πάρτι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα το μετανιώσουμε. Το πάρτι μπορεί να γίνει συντομότερο ή να έχει κακό τέλος.

Στο πάρτι επιλέγουμε πως θα αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας.  Θα περιαυτολογούμε όλη την ώρα, ελπίζοντας ότι όλοι γύρω μας θέλουν να ακούσουν τα όσα θαυμαστά έχουμε να πούμε;  Θα ακούσουμε σκέψεις, απόψεις, εμπειρίες άλλων;  Θα συζητήσουμε;  Θα κάνουμε πλάκα;  Θα ανταλλάξουμε ιστορίες γύρω από το τζάκι;  Θα συναναστραφούμε με παλιούς γνωστούς;  Θα κάνουμε νέους φίλους;  Θα επιδιώξουμε να μιλήσουμε στον μοναχικό νεαρό που κάθεται αμίλητος στον καναπέ;  Θα βοηθήσουμε την οικοδέσποινα που αγωνίζεται να σερβίρει;  Θα καθίσουμε στη γωνία, στριφογυρίζοντας στα χέρια μας ένα ποτό, περιμένοντας την ώρα να φύγουμε;  Όλα αυτά αποτελούν επιλογές.  Το πως θα περάσουμε τον χρόνο μας είναι σε αρκετά μεγάλο βαθμό στο χέρι μας, όσο καλοστημένο ή όχι κι αν είναι το πάρτι. 

Όταν τελικά φύγουμε από το πάρτι, τι θα θυμούνται για μας οι υπόλοιποι καλεσμένοι;  Την προθυμία μας, το κέφι και τη χαρά μας, την κατσουφιά μας, τον εγωκεντρισμό μας;  Τι θα αφήσουμε πίσω μας;  Ακαταστασία, σκουπίδια, ανακούφιση ή ηρεμία, πρόσωπα γελαστά, γεμάτα ελπίδα; 

Το πάρτι προσφέρει για τους περισσότερους την ευκαιρία για εμπειρίες: νέες συναναστροφές, γεύσεις, δοκιμές.  Θα πειραματιστούμε;  Θα παίξουμε συντηρητικά;  Στο πάρτι μπορούμε να γίνουμε πρωταγωνιστές μιας μικρής ή μεγάλης ιστορίας.  Μπορεί όμως να παραμείνουμε και θεατές, απαθείς μάρτυρες της διασκέδασης των άλλων.  Θα χορέψουμε ξέφρενα ή θα φοβηθούμε μήπως τσαλακώσουμε το φρεσκοσιδερωμένο μας πουκάμισο που προορίζεται στο κάτω κάτω γι’ αυτό το πάρτι και μόνο;  Θα δοκιμάσουμε τη νέα σάλτσα ή θα την αποφύγουμε μήπως λερώσουμε το καινούριο μας φόρεμα που πήραμε ειδικά για την περίσταση;  Θα βγούμε στη λασπωμένη αυλή για να μυρίσουμε τα τριαντάφυλλα ή θα λυπηθούμε τα παπούτσια μας που έτσι κι αλλιώς δεν θα τα ξαναφορέσουμε ποτέ;

Το πάρτι μας δίνει την ευκαιρία να συναναστραφούμε με άλλους.  Πώς θα συμπεριφερθούμε;  Θα είμαστε ζεστοί και τρυφεροί, ανοιχτόκαρδοι;  Θα κάνουμε οικονομία στα συναισθήματα μας μήπως και ξεμείνουμε;  Θα γίνουμε η ψυχή της παρέας ή ο βαριεστημένος καλεσμένος που ποτέ του δεν θα πει μια καλή κουβέντα;  Θα μοιραστούμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας;  Θα τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας μήπως και δέκα λεπτά πριν το τέλος του πάρτι μας παρουσιαστεί η ευκαιρία να παίξουμε στον «πιο αδύναμο κρίκο»; 

Στο πάρτι μπορούμε να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε τι μας αρέσει καλύτερα.  Έχουμε την επιλογή να βρούμε ευχαρίστηση στις μικρές χαρές: σε μια αχνιστή κούπα καφέ, ένα ζεστό χαμόγελο, μια καλή κουβέντα.  Εναλλακτικά, θα περιμένουμε ατέρμονα την κορύφωση του πάρτι και την υπέρτατη απόλαυση που ίσως δεν έρθει ποτέ. 

Το πάρτι είναι χώρος ανταλλαγής δώρων.  Θα φέρουμε τα δώρα μας και θα τα μοιράσουμε απλόχερα;  Θα προσφέρουμε υλικά, συναισθηματικά, πνευματικά;  Θα τα κρατήσουμε καλά κλειστά και καλο-τυλιγμένα στα κουτιά τους μήπως και στραπατσαριστούν;  Θα δώσουμε σε όλους ή θα επιλέξουμε εκ των προτέρων;  Με ποιο κριτήριο;  Θα κατατάξουμε τους συνδαιτυμόνες μας σε άξιους και ανάξιους για την αφεντιά μας; 

Στο πάρτι της ζωής, θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη ή θα πάρουμε δρόμους λιγότερο ταξιδεμένους;   Θα δούμε τη ζωή ως πολύτιμο δώρο που έχουμε να αξιοποιήσουμε ή πανάκριβο στολίδι που φοβόμαστε να ακουμπήσουμε;  Θα ζήσουμε τη ζωή μας συντηρητικά «φύλαγε τα ρούχα σου…» ή θα της δοθούμε με συναίσθημα, περιέργεια και θάρρος τιμώντας  τα λόγια του Ναύαρχου Παύλου Κουντουριώτη:  «Γιατί να έχουμε το στόλο, αν δεν τον διακινδυνεύουμε;»