ΑΡΘΡΑ
Εξέλιξη δική μας, επανάσταση δική σας
Της Κοραλίας Τιμοθέου*
«Ας αλλάξουμε τον κόσμο!» είπαμε στα δεκαεφτά μας, στα είκοσι, στα εικοσιπέντε, στα τριάντα.
Βαρύ το φορτίο.
«Θέλει νεκροί χιλιάδες να’ ναι στους τροχούς.
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους…»
Γιατί άραγε να πρέπει να πεθάνουμε για να ζήσουμε;
Γιατί έτσι μας είπαν. Έτσι έχουμε μάθει.
Η αλλαγή θέλει επανάσταση.
Η επανάσταση θέλει αγώνα.
Ο αγώνας θέλει θυσίες.
Οι θυσίες θέλουν αίμα.
Είναι τόσο κουραστικό.
Το προσπαθήσαμε. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Κουραστήκαμε, απογοητευτήκαμε, αποκαρδιωθήκαμε, αλλάξαμε γνώμη, τελικά σταματήσαμε.
Τί πήγε στραβά; Μήπως δεν έφταιγε η πρόθεση αλλά ο τρόπος; Μήπως δεν το προσεγγίσαμε σωστά; Αν όχι έτσι, όμως, πώς;
«Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» Mahatma Gandhi
Γνωστό. Χιλιοειπωμένο. Τί να γίνω δηλαδή; Πώς θα γίνω εγώ η αλλαγή που θέλω να δω στον κόσμο;
Δια της επανάστασης εκ των έσω. Ναι! Αυτή κι αν θέλει κόπο, πόνο και θυσίες. Αλλά μόνο δικές μας, κανενός άλλου. Για να δούμε… πόσοι θέλουν και μπορούν;
Θέλω… έναν κόσμο χωρίς ευνοιοκρατία: Eίμαι διατεθειμένη ποτέ να μην ζητήσω χάρη παρακάμπτοντας την επίσημη διαδικασία για κάτι που με αφορά; Αν ναι, τότε δεν θα παιδεύω συγγενείς, φίλους και γνωστούς να με «εξυπηρετήσουν». Και ούτε κι εγώ θα το πράξω για κανέναν, όση αδυναμία κι αν του έχω. Όσο δύσκολο κι αν είναι να το αρνηθώ. Όσο κι αν θέλω να είμαι αρεστή. Αν όχι, τότε πως διατείνομαι ότι θέλω έναν κόσμο χωρίς ευνοιοκρατία; Αφού δεν είμαι έτοιμη να ζήσω χωρίς αυτήν.
Θέλω… κοινωνική αλληλεγγύη: πληρώνω τους φόρους μου έγκαιρα, πλήρως και χωρίς γκρίνια, μαγειρέματα και ευρηματικότητες; Για να ωφεληθεί το σύνολο; Κάποιος άλλος;
Θέλω… ευκαιρίες για όλους: πόσο χαίρομαι που επιλέγηκε το παιδάκι της διπλανής πόρτας αντί για το δικό μου παιδί (που κλαίει τώρα στο δωμάτιό του) για να εκπροσωπήσει το σχολείο στο συνέδριο στο Παρίσι;
Θέλω… να ακολουθούν όλοι τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας: ποτέ μα ποτέ δεν θα ξανα-σταθμεύσω σε πεζοδρόμιο ή διπλή κίτρινη γραμμή όσο κι αν βιάζομαι, όσο κι αν αυτό είναι για δυο λεπτάκια μόνο, όσο κι αν όλοι οι άλλοι το κάνουν. Όχι γιατί είμαι χαζή. Γιατί επέλεξα την επανάσταση.
Θέλω… όλοι να με σέβονται και να με εκτιμούν: προσέχω τα λόγια, τις κινήσεις και τις πράξεις μου μέχρι να μου γίνει συνήθεια η συμπεριφορά που θέλω να εισπράττω από τους άλλους. Δεν ειρωνεύομαι, δεν βρίζω, δεν κατηγορώ, δεν πληγώνω, δεν τσακώνομαι, ποτέ και με κανέναν.
Θέλω! Πραγματικά θέλω;
Γιατί εσύ κι όχι εγώ;
Πόσες επαναστάσεις δεν ξεκίνησαν, στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, μόνο και μόνο για να καρπωθεί στο τέλος τα οφέλη μια μικρή μερίδα των επαναστατών, εις βάρος βέβαια κάποιων άλλων. Επανάσταση χάριν της επανάστασης. Αλλαγή χάριν της αλλαγής. Επανάσταση που στοχεύει στην μετακύληση του πλούτου και της δύναμης από τα χέρια μιας ομάδας στα χέρια κάποιας άλλης. Επανάσταση του μίσους και της εκδίκησης, της φυσικής εξόντωσης. Αλλάζουν τα ονόματα αλλά όχι η ουσία. Βλέπουμε άμεσα, θεαματικά αποτελέσματα που δεν αντέχουν στο χρόνο. Τι κρίμα η θυσία, ο πόνος, το αίμα, των καλώς νοούντων επαναστατών!
Μια διαφορετική επανάσταση
Έχει μεγάλη διαφορά να προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο με το ζόρι επειδή τον μισείς και επειδή απεχθάνεσαι αυτά που βλέπεις γύρω σου, από το να μπορείς να τον αποδεχτείς και να τον αγαπήσεις όπως είναι και παράλληλα να τον αλλάζεις κάθε μέρα λίγο, ανεπαίσθητα, τρυφερά γιατί πιστεύεις πως αξίζει κάτι καλύτερο.
Μάθαμε πως ο Χριστός θυσιάστηκε στον σταυρό για εμάς. Τι σημαίνει αυτό; Πως πρέπει σώνει και καλά να πεθάνουμε για να αλλάξουμε; Να θυσιαστούμε; Να θυσιάσουμε; Ότι η αλλαγή είναι πάντα βίαιη και επώδυνη; Ή μήπως όχι; Μήπως, αντίθετα το έκανε για να δώσει ένα τέλος στον κύκλο της βίας; Για να μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε;
Να ζήσουμε πώς; Αναγνωρίζοντας την ατομική μας ευθύνη, μαζεύοντας το κουράγιο μας και κάνοντας τη μεγάλη επανάσταση: διαμορφώνοντας τον εαυτό μας ακριβώς όπως θα θέλαμε να είναι ο τέλειος άνθρωπος, ο τέλειος πολίτης, ο τέλειος γονιός, επαγγελματίας, σύντροφος, φίλος, γείτονας…
Η σπουδαιότερη αλλαγή συμβαίνει μέσα μας και είναι η φυσιολογική μας συνέχεια. Δεν ονομάζεται επανάσταση αλλά εξέλιξη. Εξέλιξη από το μπερδεμένο στο απλό, από τη μάχη στη γαλήνη, από το σκοτάδι στο φως. Αναβάθμιση από τον φόβο στην αγάπη. ΑΥΤΗ είναι η δική μας επανάσταση.