ΑΡΘΡΑ
Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας
Της Κοραλίας Τιμοθέου*
«Ζεις στην κοσμάρα σου!»
Αλήθεια, τόσο κακό είναι; Γιατί; Θα έπρεπε να ζω στον κόσμο κάποιου άλλου; Ποιανού;
Ο καθένας μας αυτό κάνει. Ζει στον κόσμο που στήνει στο μυαλό του, κι ας μην το καταλαβαίνουμε πάντα. Γι’ αυτό, κάποιοι βλέπουν το ίδιο ποτήρι μισο-άδειο ενώ άλλοι μισο-γεμάτο. Ζούμε στον κόσμο μας γιατί πολύ περισσότερη σημασία έχει το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα παρά το πώς έχουν στην πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα είναι υποκειμενική. Μπορεί ένα γεγονός να παραμένει αναλλοίωτο αλλά το κατά πόσο το θεωρούμε εμπόδιο, ευκαιρία, τιμωρία, δίδαγμα, αφορμή, εναπόκειται σε μας. Το ίδιο συμβάν μπορεί να δημιουργήσει πολύ διαφορετικά συναισθήματα και πολύ διαφορετικές αντιδράσεις στον καθένα. Διαφορετικούς χειρισμούς.
Η αγέλη μου… η οικογένειά μου
Ο λύκος είναι είδος πιστό και μονογαμικό. Η αγέλη του αποτελείται από τη βιολογική του οικογένεια αν και καμιά φορά μπορεί να υιοθετήσει κάποιο ανήλικο ή μοναχικό λύκο. Τα παιδιά μένουν με την αγέλη των γονιών τους μέχρι να φτάσουν σε ηλικία αναπαραγωγής, να ζευγαρώσουν και να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια-αγέλη. Οι λύκοι μένουν σταθερά σε συγκεκριμένη περιοχή, στο θεσμοθετημένο χώρο τους. Παραβίαση των συνόρων τους από άλλο λύκο σημαίνει πόλεμο – όπως και για τον άνθρωπο. Επικοινωνούν για να συντονιστούν στο κυνήγι αλλά και για να προειδοποιήσουν για επικείμενο κίνδυνο. Είναι συνεργάσιμοι και πρακτικοί.
Έχει λοιπόν ο κάθε ένας από εμάς την αγέλη του, την οικογένειά του. Αγέλη μας είναι οι άνθρωποι που αποτελούν για μας προτεραιότητα και που έχουμε την τάση να τους φροντίζουμε και να τους προστατεύουμε.
Οι αξίες μου… στάση ζωής
Ποιος θεωρούμε ότι είναι εκείνος ο κώδικας ηθικής τον οποίο αξίζει να τηρούμε; Τί είναι για μας σημαντικό στη ζωή; Αν ρωτήσουμε εκατό ανθρώπους θα πάρουμε μέχρι και εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Οπότε είναι απόλυτα λογικό ο καθένας να έχει το δικό του πλαίσιο ηθικής πέραν από κοινωνικούς και νομικούς κανόνες. Κάποιος βάζει πάνω απ΄ όλα την ελευθερία του, την ανεξαρτησία του, την οικονομική αυτονομία, τον αλτρουισμό, την αλήθεια, την αγάπη, την επιτυχία, την οικογένεια, το επάγγελμά του.
Η φυλή μου … το ομότροπο μου
Καταρρίπτοντας τα γεωγραφικά σύνορα, η τεχνολογία μας βοηθά να επικοινωνούμε με ανθρώπους που ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Αυτό μας δίνει την πολυτέλεια να επιλέξουμε τις συναναστροφές μας ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους παρά στις μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες της γειτονιάς ή της πόλης μας. Έχουμε έτσι την εκπληκτική δυνατότητα να ενταχθούμε σε μια «φυλή» που έχει τον ίδιο τρόπο σκέψης και τα ίδια ενδιαφέροντα με εμάς ανεξαρτήτως διεύθυνσης, γλώσσας, θρησκείας ή εθνικότητας. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους λειτουργούμε στο ίδιο μήκος κύματος. Είναι σαν εμάς. Ενεργούν με παρόμοιο τρόπο και έχουν παρόμοιες προτεραιότητες. Έχουν τις ίδιες αξίες. Αποτελούν τη φυλή μας.
Και όσοι δεν ανήκουν στη φυλή μας; Όλα καλά και μ’ αυτούς. Υπάρχει ωστόσο μια αυθόρμητη προτίμηση στους ανθρώπους της δικής μας φυλής. Οι υπόλοιποι συνήθως μένουν ένα βήμα μακριά - από μόνοι τους. Η ενέργεια μας προσελκύει ανθρώπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ενώ απωθεί άλλους.
Ο κόσμος μου… ο μικρός, ο μέγας
Ο Τζέρεμυ και η Κριστίν είναι Νέο-Υορκέζοι. Ο πρώτος γκρινιάζει ασταμάτητα για την εγκληματικότητα και τη βρωμιά της μεγαλούπολης και κάθε τόσο κάτι του συμβαίνει. Η Κριστίν λατρεύει την πόλη της, την απολαμβάνει και δεν της έχει συμβεί ποτέ το παραμικρό.
Από τι αποτελείται ο κόσμος μας; Εν πολλοίς, από ό,τι επιλέξουμε, ό,τι προσκαλέσουμε, ό,τι προσελκύσουμε.
Είναι όπως στο αυτοκίνητο, όπου διαλέγουμε εμείς το σταθμό στο ραδιόφωνο και μετά γκρινιάζουμε που δεν παίζει τίποτα καλό. Ενώ κάλλιστα – με τόσα μέσα στη διάθεσή μας - μπορούμε να φτιάξουμε μια «ποικιλία» όπως τη θέλουμε – στα μέτρα μας. Στο αυτοκίνητο μου, εγώ φτιάχνω τον μουσικό μου κόσμο. Αρέσει σε όλους; Όχι! Αρέσει όμως σε μένα κι αυτό αρκεί. Πρωταγωνιστούν:
- Λαυρέντης Μαχαιρίτσας – γιατί δεν προλάβαμε να τον βαρεθούμε
- Ορφέας Περίδης - γιατί όλα είναι ίδια αν δεν τ’ αγαπάς
- Νίκος Πορτοκάλογλου – γιατί εδώ είναι το ταξίδι
- «Renegades» - γιατί κάποτε κάποτε επαναστατούμε και αποστατούμε
- Metallica γιατί έχουν στίχο
- Queen γιατί ο Freddy Mercury έχει φωνάρα.
Ναι! Ζω στον κόσμο μου και γουστάρω. Και είναι ένας κόσμος τόσο όμορφος που συχνά με ξαφνιάζει ακόμα κι εμένα. Είναι τόσο μικρός που τον βλέπω μόνο εγώ και τόσο μεγάλος που απλώνεται στα πέρατα του γαλαξία. Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας…